De geur van boten in de teer
die ons de dijk op lokt, het
pittoreske dorp beneden net
een oude ansichtkaart.
Ze kauwen allen pruimtabak
verweerde koppen in het kot
dat verderop verval laat
zien
van hout en mosselknuisten
een zwartgetande fluim.
Hier staat de tijd heel even
stil
de haven bergt de
kottervloot
Bru 5 meert aan met Jumelet
zijn emmer ons ten deel.
Terwijl de mosselgeur het
huis
doordrenkt, doen wij een
hinkelspel
de zagerij echoot de straat,
mengt
bijna etenstijd vertrouwd
met hout
dat immer heerlijk ruikt.
Heel af en toe klinkt er
gegier
van varkens en een schot. De
stilte
willen wij niet weten.
© JELOU