HELENA

Helena

jij met je mooie ogen

de trein weerspiegelt je pupil

al sissend vliegen deuren open

een ieder stapt de tree maar jij staat stil

Helena

jij met je mooie ogen

je beeldhouwt marmer het perron

een hunkering komt aangekropen

onmachtig wenk ik jou mijn glimlach stom

Helena

jij met je mooie ogen

het startsignaal weerbarstig schril

kijk jij mascarazwart belopen

mijn schaduw achterna voorbij je bril

Helena

jij met je mooie ogen

jouw silhouet gevangen speels

weerkaatst mijn lens vol onvermogen

het ritmisch dend'ren op de kille rails.

© JELOU
 

SEREEN

VOOR DE OCHTEND KWAM

Voor de ochtend kwam heb ik

je huid gestroopt, flarden ego

afgescheurd op zoek naar de

zin van het leven

Diepere lagen stak ik af tot je

liefde in zicht, de nacht voorbij

sijpelde

Druppelsgewijs heb ik het rood

gecheckt op zuiverheidsgehalte

tot mijn bekken vol

Je vellen liet ik drogen met de

noorderzon, benieuwd naar wat

je straks na het ontwaken bij mij

aan zult trekken.

© JELOU

GOLFLENGTE

Laatst was ik in de supermarkt

Een man vroeg mij naar Jezus

Ik wees hem naar de paden waar

het brood, de wijn en verder nog

de vissticks moesten liggen

Zoiets noemen ze nou golflengte.

© JELOU

SESSHU

www.gallery-sakura.com

GEROERD

Ik heb ze dichtgedaan

onze bevruchte ogen

ze liepen vol met water

en de kamer stroomde over

we nestelden de bank

de opgetrokken benen op

het droge

dit is geluk, dacht ik

terwijl de kat voorbij zwom.

© JELOU 

GEDICHTENDAG 2012

Gedichtendag Leek (thema Stroom)

EIGENHEID

Als ik de stroom zou moeten volgen

de vezels van dit glazen rijk

zo zou ik mij het aardse slijk

verwroeten

en verbolgen

de klodders van dit sleets bestaan

abrupt tegen de draad in slaan

mijn richting zou een ongepaste

mijn woorden feilloos incorrect

mijn peilers slechts overbelaste

gegrondvest op een stroomdefect

een kabelbreuk zou onontkoombaar

al zou Essent hieraan geen schuld

ik hekel energie aantoonbaar

waar zij zich slaafs ontaard verhult

zo zou ik mijn geweten geest

ontkrachten

en vervagen

tot weerhaan die zich meute kraait

karakterloos de winden waait

mijn naam slechts letters in een reeks

verstomd, en niets meer uit te dragen.

© JELOU 
 

GEDICHTENDAG 2012

Gedichtendag Leek/thema Stroom

KORTSLUITING

Mijn moeder heeft de kat ontdooid

Ietwat verstrooid

de vriezer uit staan pakken

Er was een kortsluiting ontstaan

De kat vooraan

boven de diepvrieszakken

had zij gezien als verse ham,

zo eentje van 3000 gram

die je ruimschoots versnijden kan

tot schaaltjes dikke plakken

Dat poeslief echter ham noch worst

maar door de vorst

de grond niet in kon komen

was haar al lange weer vergaan

al had zijzelf ’t idee gedaan

hem in de vriezer op te slaan

uit eerbied voor de dode

Wij kwamen er pas achter toen

de buurman groen

en geel naar buiten rende

ons tuinpad op tot aan de deur

iets brakend in een vreemde kleur

een vleesschaal in de hand, de geur

een uiterst onbestemde

Mijn moeder was een gulle vrouw

en daarin trouw

het delen immer meester

dat Poekies ongeschoren vlees

reeds over datum bleek, de geest

van moeder evenzo, bewees

de haarbal naast de heester.

© JELOU 

GEDICHTENDAG LEEK

KREEFTDICHT (voorbeeld)

POSTER GEDICHTENDAG LEEK

Leekstergedichtendag

Vorig jaar voor de eerste en laatste keer nog in het gebouw "De Oude Ulo" geprogrammeerd, dit jaar vind de Leekster gedichtendag plaats in De Balkhoeve, vlakbij RSG De Borgen. Ook deze keer verwelkomen we vele nieuwe gezichten die komen dichten o.a: zoals Verena Op ten Noort uit Driebergen, Jelou, Victoria R.M, Paul M uit Groningen met het muziek gezelschap De Tegenvoeters, Aart en Merle uit Steenbergen, Gritter, Dick Guillot uit Den Andel en Erik Zwezerijnen uit Nieuw Buinen. De presentatie is wederom in handen van Foleor van Steenbergen, hij opent de avond met muzikale ondersteuning van kaukasische zang. Er is een leestafel aanwezig vanuit boekhandel Bronsema-Bosman met allerlei gedichtenbundels en het pas verschenen boek van BOER & NATUUR: " Het is de boer een zorg". Aart Nieuwkoop en Merle van der Kooi geven samen een boek uit over de grenzen van Noorderveld met foto's en gedichten. Entree: €8,00 p.p. en €6,00 voor CJP en 65+. Gasten gratis entree en twee vrijkaarten. Kaartverkoop alleen aan de zaal. Affiche is ontworpen door Miriam Ruesink: www.ruesinkinvorm.nl.

Waar:  De Balkhoeve, Waezenburglaan 55, 9351 HC Leek
Wanneer: 26 januari 2012 om 20u00

Prijs: 6 of 8 Euro

Informatie: www.deoudeulo.nl, 0625057935, foleor6@hotmail.com

TOMELOOS

Hoe hoog nog kan het dak

mijn schreeuw de wind doorklieven

de tijd voorbij gereisd

een zucht in lucht bewaren

een wachtwoord vol met hoop

houw ik uit grauwe muren

de hamer vastberaden

de code in jouw kleur

ik oefen baringsweeën

als wou ik jou opnieuw

als zouden twijfeltouwen

jou nimmermeer verstrikt

mijn hand omvat de rand

waarop je glimlach wankelt

het glijden onvermijdbaar

tot daar waar wind zich keert.

© JELOU

DE LAATSTE TOOST

wat een mooie dag

voor de dood

laten we gewetens toosten

oogwit strikken voor

aderlatende wijn

net iets te euforisch zijn

laag verlangen zingen

in grenzeloos mineur

tonen lezen

uit weggedragen handen

en laat ons dan

nagelaten

adem twijnen

ineengestrengeld zwijgen

de laatste gedachte

een afdruk

in zinderend heet zand

© JELOU 

BLIKVANGER

Mijn ogen jongleren

doen hun best jou steeds

maar weer te vangen

je lijnen spelen pingpong

in de piste van mijn hoofd

kom toch binnen

klim mijn trapeze in en

nestel er een salto

net achter mijn wimpers

mijn netvlies heb ik

schoongeveegd, mijn iris

volgeschonken

rakelings, zo mag je gaan

langs glasvochtige hoeken

mijn vangnet zal

mascarazwart jouw val

fragiel doen breken.

© JELOU 

DUNSFLEWIEL

Foto: Eva van Goor

IK HEB DE LIEFDE LIEF

Azraël, o Azraël

Uw aangezicht de windstreken gelijk

Uw vleugelslag verduizendvoudigd

doorheen de einders zo geijkt

Neem mij zacht op van ’t aards besef

opdat het loze tasten

naar handen in voorgoed vaarwel

te gane tijd slechts lengen wil,

in vleug’len ingebed

Mijn tranen reiken naar de wind

waar heimwee zich laat leiden

langs hoogtes zo amechtig diep,

naar zielegronden ongerept

waar hartstocht zich laat vlijen

omdat ik haar zo lief

Toon mij vergeten weten

waarin de zerk noch steen voorziet,

het dekkleed reeds versleten;

verlijmde ogen enkel nog

het smachten naar ontwaken

mij volgen om het niet

Mijn lippen prevelen een hymne

nabij Aurora’s luister

als zou de dauw doorheen mijn huid

een koestering, voor al hetgeen

mij wank’len doet in duister,

de melodie ontheemd

Azraël, o Azraël

slechts Gij kent mijn verlangen zo immens

naar daar waar liefde lijkt vereeuwigd,

voorbij ons kunnen zo begrensd.

© JELOU

TRA

Krom gevangen

blijft mijn rug

verlangen

naar het groteske bos

waar mos mijn voeten kust

last berust

in schaduwzijden hars

gespreid met armen wars van schors

waar dorst de zoete heimwee zucht

op zoek naar lucht en kind van toen.

© JELOU

TOEN DE GEESTDRIFT WAS

Wij gaan onszelf niet meer te buiten aan

taferelen met mes en vork, de servetten

op onze hongerige schoten in de aanslag

voor morsige seinen

Karig en keurig wrijven onze knieën de

lettervermicelli uit de soep van de dag,

kronkelen we woorden om de hete brij

ontvankelijk te maken

Onze tongen prevelen de smaak van sleur

als sap onze lippen bindt in Maizena, het

klonteren tegengegaan door met gerechte

rug de kelen te schrapen

Misschien was het te heftig, onbesneden

vlees naast al die messenleggers, al lagen

onze watertanden deugdelijk onder het

maagdelijk damast.

© JELOU

KOSON (Japanese)

KOSON  (Japanese)

www.japaneseprints.net

DE KEVER

 Schildvleugelig gewroet op lange poten
zijn levensduur soms minder dan een maand
verkiest hij mest waar hij zijn weg door baant
en naast de vaalt de hei haast onverdroten


De domoor scharebijt zich tot kalander
gepantserd drijft hij handel gans de tijd
in huiselijke kring vermaledijd
verorbert hij de honing als geen ander


Driehonderdvijftigduizend type rassen
doorwroeten ongewerveld vol het hout
slechts één typering is van grote klasse


Die bromt en ronkt de weg der dagen oud
nostalgisch schoon zijn blik moest hij verkassen
doch menig freak draagt zorg voor zijn behoud.

© JELOU

VERLOREN PASSIE

Er is een man gestorven

aan de achterkant van je ogen

blies hij de laatste

ingehouden

adem

geruisloos haast

begroef je lege wimpers

zand erover

een glimp zag ik

nog net onder de rand

weggemoffeld

-niet dat je het doorhad-

in als gewoonlijk welgestemd

deelde hij blikken

uitgebannen

leven.

© JELOU

ORIGAMI-NACHTEN

Laten wij ezelsoren vouwen

de hoeken netjes op elkaar

haarfijn

nagels zetten in om te buigen

Origami-nachten

het mag kunstig, speels, de

zijden kantelen tot fraaie

poses

zolang papier niet scheurt

in opgetrokken knieën

kleurrijk kan het spel langs

vastberaden lijnen, vingers

lenig

buigend over glad te strijken

onbegrensde plooien

en laat ons daarna raden, de

tongen hinten geven

feilloos

namen stillen binnen de tijd

van nog te vouwen randen.

© JELOU

ANDO HIROSHIGE

ANDO HIROSHIGE

www.fabulousmaterpieces.co.uk

PROEF DE STILTE

Laat mij je vertolken
hoe stilte proeft

de geur van mos
aan de slip van mijn jas
klamme grond vol
verse ochtendadem

bomen kan ik namen
geven, contouren schetsen
in pastel

onbetreden paden meten
oorsprong duiden van
kluiten zand

papier kan ik gewaagd
de taal verheimen
fluistergras spellen

maar doorheen je ogen
zal alles blind
woorden slechts inkt
beelden mij slechts waar

kom naast mij en verzink
in dat wat stil mag heten

© JELOU

FRELE

Zoals je daar
het zand tussen je vingers
vrijelijk de loop,
onschuld telt in wolken
weggedreven jaren,
nog een
en nog een……

je haar tegen het licht
streelt in zelfgevlochten
teinten, blauw
een passe-partout legt om
pasgevangen warmte,
straal jij
genegen

tasten je blikken vertes
dichterbij in onbegrensd
gekoesterd, een
gloed met zout doorweven
rondom je fijne lippen,
sereen
en vredig

en je woelt je huid in
tijdloze bodem, zuivert de
wind goedlachs,
als laaft de dag zich enkel
aan jouw wezen,
zo frêle
zo onbevangen.
 
© JELOU

HAD IK U NIET LIEF

Had ik u niet lief

zo zou de passiebloem haar scheutige

vingers reiken naar onverenigbaar

haar tastzin op de proef

haar lippen welige zinnen verspelen

langs ongeleide draden

het pad zou haar te wankel

de grondtoon haast onvindbaar daar

haar kleurenspel verijdeld

overwoekerd door ondoorwaadbaar

ochtenddauw

de kim een benevelde schraalheid

als troost bij onvoltooid houvast

geen stronk zou zij omvatten

geen bast geschorst genoeg om haar

van twijfelwortels te ontdoen

zij zou de wind geen verademing

de ruimte een beklemming

in haar voortgang naar omhoog

zo zou zij ongestild verkleuren

de honger afgetekend in het blad

de nerven ongewild verhard tot hout

nieuw verborgen bloesems

zich ongeboren overgeven aan

voorbijdrijvende wolken

had ik u niet lief

© JELOU