DE HAARWORTELMIJT

Nog maar koud twee week van de hoofdluis bevrijd
word ik reeds belaagd door de haarwortelmijt
zij vreet zich een buil
in talgsmeer en vuil
mijn haardos volwijd geeft die mijt meer respijt

Zij schranst zich een baan naar mijn haarwortelzak
fluks doe ik een greep in mijn haarborstelbak
en schrob er mijn huid
tot de naad toe uit
maar hoe ik ook rijt die rotmijt blijft intact

Intussen krab ik daar mijn hoofdhuid haast lens
een scheiding van haar is mijn enige wens
straks scrub ik frontaal
mijn schedeldak kaal
die mijt heeft bereikt haar ten spijt mijne grens

Moordlustig begeef ik mij naar het toilet
waar ik voorbedacht mijne raad heb gezet
en gris het flacon
met giftig lotion
vol haat ende nijd om die mijt van het bret

Nog maar koud één scheut in mijn haardos verspreid
ontwaar ik zowaar reeds een dodemansstrijd
met krommend geklauw
gewring uit het nauw
bevrijdt mij, bezwijkt zij, de haarwortelmijt.

© JELOU