Zo van een afstand had het heel erg mooi geleken:
steeds weer een knipoog van die man in zwart jacquet
als hij zo door zou gaan was ik voor hem bezweken.
Zo van een afstand had het heel erg mooi geleken
maar 't bleek helaas een tic van Gille de la Tourette
Nog nooit had ik mij op zoiets subtiels verkeken
Zo van een afstand had het heel erg mooi geleken:
steeds weer een knipoog van die man in zwart jacquet.
steeds weer een knipoog van die man in zwart jacquet
als hij zo door zou gaan was ik voor hem bezweken.
Zo van een afstand had het heel erg mooi geleken
maar 't bleek helaas een tic van Gille de la Tourette
Nog nooit had ik mij op zoiets subtiels verkeken
Zo van een afstand had het heel erg mooi geleken:
steeds weer een knipoog van die man in zwart jacquet.
© JELOU
ik kan geen vast stramien aanhouden in mijn werkjes, vind het zeer knap als anderen dat wel kunnen, een hele goeie poging hier jelou, gvd! k*&^t:-)
BeantwoordenVerwijderengr en geniet de zwoele avond
enrico
Hoi Enrico,
BeantwoordenVerwijderenBij mij is het net andersom. Ik ben van de "vaste vormen", en daarnaast gebruik ik de vrije vorm. Maar zelfs in de vrije vorm zul je regelmatig een stramien zien. Hetzij door klank hetzij door een bepaald ritme.
Ben dan ook een Sonnetliefhebber, maar dan wel volgens de ouderwetse strakke regels. Het geeft mij juist de kick om binnen een vastgesteld stramien te spelen met taal en toch ook nog gevoel en/of een beeld neer te zetten. Heb ik totaal geen probleem mee. Juist de vrije vorm vind ik lastiger.
Dank weer voor je commentaar:-)
Graag gelezen en tot wederom als ik u bezoek.
Gr Jelou
typisch he? toch?
BeantwoordenVerwijderenik verlies mezelf in een vorm, het vrije bereidt lekkerder:-)
gr en geniet je weekend!!
enrico