en ik ruik de dood
terwijl de hemel openscheurt
stukken brokken bovenhaalt
geroosterd of gegrild
met scheuten zachtlimoen
en dwarse dwarse strepen
verdwenen tranen lachen
naar de duiven op het dak
glazen wijn verstoffen
langs de weg naar straks
langs gras geplet
striemen geven licht
uit handen van mijn benen
en omgekeerd vult zich
de lucht met openstaande
opengaande monden
ik ruik de dood
terwijl mijn huid verwaaiert
stukken vellen opensmeert
gepoeierd of gezalfd
met scheuten zachtodeur
en dwarse dwarse strepen
© JELOU
terwijl de hemel openscheurt
stukken brokken bovenhaalt
geroosterd of gegrild
met scheuten zachtlimoen
en dwarse dwarse strepen
verdwenen tranen lachen
naar de duiven op het dak
glazen wijn verstoffen
langs de weg naar straks
langs gras geplet
striemen geven licht
uit handen van mijn benen
en omgekeerd vult zich
de lucht met openstaande
opengaande monden
ik ruik de dood
terwijl mijn huid verwaaiert
stukken vellen opensmeert
gepoeierd of gezalfd
met scheuten zachtodeur
en dwarse dwarse strepen
© JELOU
hoe lieflijk de dood hier riekt jelou...
BeantwoordenVerwijderenlijkt wel zoals een offer uit bijbelse tijden...
mooi vers! graag gelezen
gr en geniet van vandaag
enrico
Een offer! Nu je het zo zegt.... Als ik hem op die manier lees lijkt het er idd op. Al heb ik net als bij jouw gedichten soms een ander beeld voor ogen tijdens het schrijven.
BeantwoordenVerwijderenMaar dat vind ik het mooie van metaforen en abstracte beschrijvingen. De emotie is vaak wel duidelijk en verder is het aan de lezer welk beeld hij erbij krijgt.
Gr JELOU
eg wel, ik ben altijd nog verbaasd en verrast als lezeres er wat anders uithalen en jij als schrijver naderhand nog eens leest en zegt, gvd ja, wat goed van mij!!:-) toch?
BeantwoordenVerwijderenhaha fijn weekend alvast jelou!!
gr enrico