VERGETEN ZINNEN

De nacht heeft zij gekust en toegefluisterd

dat zij het daglicht wikkelt in een droom,

waar beelden minder fel, en zij synchroon

zich neer kan vlijen naast het blinde duister

de raven, immer aan het zwart gekluisterd,

omcirkelen haar hoofd als een fantoom

doorheen de dag, onwetend en verschoond

van dat wat haar bezieling gans ontluistert

doch in de nacht waar zij haar dromen kleurt

en vlindervleugels uitdeelt aan de raven,

waarmee zij dartelen van bloem naar bloem

strooit zij vergeten zinnen over graven

voor hen zo dierbaar maar nooit meer genoemd,

alsof slechts ochtenddauw nog namen treurt.

© JELOU