zondag 24 februari 2013

ZOALS HET PAD LOOPT

ergens doorheen de jaren
trokken zich muren op
spraken verborgen schimmen
vanachter het cement

ze had het niet herkend

een stilte-offensief
gleed woekerend hun lachen
vervalste eensgezindheid
omhelsde haar nabij

ze zag het van opzij

hun joviale woorden
gepast en juist geplaatst
weerspraken alle banden
die ooit hadden bestaan

er was haar iets ontgaan

© JELOU

2 opmerkingen:

  1. mmm om zo op een zijspoor te komen... heel herkenbaar jelou!! gaaf vers:)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja hè, dat zeiden er meer;-) Da's de bedoeling ook:-) Dan weet ik dat de woorden goed waren:-)
    Thnx voor het lezen:-)

    J.

    BeantwoordenVerwijderen