VERWAAID

hoe vreemd de wind het bos

doet lispelen, de takken

onverstaanbaar een geheim

fluister het mij, roep ik

mijn vingers langs het schors

tussen de reuzenstammen

het kreupelhout gekraakt

onder verdwaalde voeten

ik zoek de plek waar zij

ooit liefdevol geplant

de wind haar fier deed zwaaien

haar richting bood naar daar

waar zij volop in bloei

heel even sta ik stil

beluister bladgemompel

roep wind nog één keer naam

maar hij zwijgt tijdverhalen

© JELOU