hoe vreemd de wind het bos
doet lispelen, de takken
onverstaanbaar een geheim
fluister het mij, roep ik
mijn vingers langs het
schors
tussen de reuzenstammen
het kreupelhout gekraakt
onder verdwaalde voeten
ik zoek de plek waar zij
ooit liefdevol geplant
de wind haar fier deed
zwaaien
haar richting bood naar daar
waar zij volop in bloei
heel even sta ik stil
beluister bladgemompel
roep wind nog één keer naam
maar hij zwijgt tijdverhalen
© JELOU
jij bent ook geen bomenfluisteraar...
BeantwoordenVerwijderenik wel...:) ken alle geheimen van het bos en haar inwoners...:)
mooie mysterieuze Jelou:)
JELOU,
BeantwoordenVerwijderenWat een prachtig gedicht, van genoten.
Groetjes,
Hilly
Mooi compliment Hilly.
VerwijderenDan spreekt het toch iemand aan :-)
Gr. Jelou
Is dat zo Pastuiven??
BeantwoordenVerwijderenDus gij een boomwezen ;-) Vandaar dat ik niets te horen kreeg.....
;-)