TRANENDEUGD

Mijn moeder kan huilen

tranen toveren

die ze altijd heeft gewenst

vijfenzeventig jaren lang

geen traan gelaten

verdriet gedoogd

als zou zand der woestijnen

haar ogen droog

Mijn moeder kan huilen

waarom maakt niet uit

ik geniet haar tranendal

emoties tonen was ooit taboe

al zaten ze huizenhoog

maar eenmaal gekomen

begint het te stromen

als een waterval.

© JELOU