WAT IK VERKREEG

Ja, als de trein, trein

mij nu eens neemt, neemt

naar elk moment waar ik mij herboren

dan kan ik heel misschien

verwonderd om mij zien

dat wat ik voelde nooit echt verloren

wat ik verkreeg

en weggaf in geraakt

nimmer en nooit volmaakt

maar mij mag toebehoren

zolang mijn tijd in tijd verglijdt

Ik spel mijn namen zonder letterwaarde

tel alle kiezels die ik op mijn pad

loop door een park, ruik vochtigheid van aarde

op zoek naar mos waar ik mijn treden zacht

een merel fluit, de dag is weer begonnen

nog voor de wekker gaat ben ik eruit

ik overdenk de stilte elke stonde

zolang zij daar is en mij nauw omsluit

Ja, als de trein, trein

mij nu eens neemt, neemt

naar elk moment wat mij diep vervulde

dan kan ik heel misschien

bewuster om mij zien

dat wat ik voelde te veel verhulde

Ik mis mijn kansen al heb ik er vele

lach naar de mensen die mij tegemoet

bezig mijn tijd met dat wat ik kan delen

opdat wie goed doet immer goed ontmoet

de nacht valt in, de tijd om stil te zwijgen

het dekbed trek ik zachtjes om me heen

ik kan de schone slaap nog immer krijgen

vannacht heb ik het bed voor mij alleen.

Ja, als de trein, trein

mij nu eens neemt, neemt

naar elk moment waar ik mij herboren

dan kan ik heel misschien

verwonderd om mij zien

dat wat ik voelde nooit echt verloren

wat ik verkreeg

en weggaf in geraakt

nimmer en nooit volmaakt

maar mij mag toebehoren

in dromen waar de de tijd verglijdt.

© JELOU