Dertig
jaren zwijgzaam leven
door die
ene grote kloof
die hen uit
elkander schoof
daar woorden
bleven steken
Hij ontvluchtte
haar ten spijt
zag haar zichzelf
gevangen
onwetend haar
verlangen
naar het
kind dat beiden kwijt
Zij omhulde
zich met muren
dacht dat
hij er overheen
en zij
rouwde voort, alleen,
waar hij meer
overuren
Tot de dag
dat hij haar belde
na een ver
weekend-congres
waar hij
aangaf zich de rest
der week
niet thuis te melden
Overdonderd
en ontdaan
sterk gekluisterd
aan hun stede
waande zij
zich snel zijn reden:
nieuwe liefde
was ontstaan
Zij bedacht
zich geen seconde
pakte tassen
en besloot
heen te
gaan waar hij genoot
ondanks haar
straatvreeswonden
Eenmaal
daar, vlak in de buurt
belde zij
dat ze vlakbij
maar de
juiste straatnaam kwijt
waar haar
auto stond, gehuurd
Binnen
no-time vond hij haar
ontdaan van
al haar muren
en angsten
die haar stuurden
te leven
als een kluizenaar
Hij nam
haar mee naar ginder
waar hij
zijn dagen zinvol sleet
met slechts
een tiener die geen weet
had waar
geluk te vinden
Zij zag een
dochter die hij ooit
gemist,
waar hij voor zorgde
opdat het
kind geborgen
en hij een
vaderrol voltooid
Verblijd en
hem weer nader
begaf zij
zich met hem op ‘t pad
van een
hernieuwd soort ouderschap
doch ‘t
kind kende geen kaders
Het koos de
vrijheid die gewend
maar bleef
contacten houden
met hen die
zij vertrouwde
iets wat
zij nimmer had gekend
De dertig jaren
eenzaamheid
waren voorgoed
doorbroken
het houden
van ontloken
op weg naar
een hernieuwde tijd.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten