Tintel
tintel suikerhuid
een bronzen
bruid der stralen
kralen
warmte rijgen zich
doorheen de
diepste lagen
laat mij
eeuwig Edelweiss
mijn ogen
sluimeringen
geluiden
zingend in gezoem
langs
infrarode tinten
fonkel
zoeterzoet kandij
verleid mij
tot versmelten
doordrenk en
laaf mijn vege lijf
waar tijd
zich niet laat gelden.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten