Daar zit je
dan, op een rustiek, doch intiem terrasje voor je lievelingskroeg.
Biertje
voor je neus, shag bij de hand, genietend van het straatbeeld.
Ouwe
jongens krentenbrood, denk ik, want straks komt nog een bekende langs waar ik
graag nog eens mee wil babbelen.
‘C’est
formidable’ klinkt het opeens naast mij. ‘Formidable’….
Een donker
slank geval ploft neer op de dichtstbijzijnde stoel.
‘Iek ben
muzikant’ zegt het geval. ‘Iek speel in die Poelestraat op mon guitar en dan véél
geld, hiel veel geld. Iek ook straks hier spelen. En jij?’
‘Versta je
Nederlands?’ vraag ik.
‘Oui oui, c’est
formidable.’
‘Ok, nou,
ik doe aan poëzie. Ik ga straks iets voordragen hier.’
‘Oh lala,
poëzie! C’est tres interessant!’
Er volgt
een hommage over hoe formidable hij speelt, from the heart wel te verstaan, all
from the heart, en tussen het halfbakken Frans, Engels en Nederlands door
begrijp ik dat hij ook nog schildert en kunst exposeert. All gratuit, from the
heart. Me hoela.
‘Mais, iek
heb deze slot (hij houdt een fietsslot omhoog) kekocht voor € 14,95, en die
moet ik verkopen, want iek heb €6 nodig voor die coffeeshop. Do you understand?
I cannot drink before playink, although ik ben een bietje drunk van die wine,
formidable wine, oh lala!
‘Heb jij
ien fiets?’ vraagt de sprinkhaan. ‘Ja’, zeg ik, ‘met een hééél goed slot!
‘’ En tot
oe laat bent jij hier? Tot 4 uur?’
‘Are you
crazy!’, laat ik weten. ‘Ik heb nog 6 kienderen thuis. Ik ga vroeg weg.’
Getvergeme,
denk ik, heb je weer zo’n klepzeiker. Aan zijn onrustige en opgefokte houding
weet ik meteen wat voor vlees er niet op de BBQ komt. In elk geval niet op de
mijne.
‘Tu est tres
formidable, oui oui. Ga jij straks mee naar Poelestraat mij kijken en dan hiel
viel geld?? I’m good! But first iek moet € 6 voor verkopen die slot. Dan iek
hier komen spelen gratuit for the lieve man achter die bar. Do you understand
me?’
Fuck your mother, denk ik, and your son will be your
brother…… Leer mij de straattaal kennen.
Ik doe net
of ik gek ben en knik ja en nee en laat em het schompes krijgen. Uiteraard
blijf ik heel beleefd. Zo ben ik opgevoed.
En weg
istie. ‘Formidable’ stevelt af op de coffeeshop.
‘Je hebt
toch geen slot van hem gekocht hè’, vraagt de eigenaar bezorgd.
‘Welnee man’,
zeg ik, ‘ik ken mijn pappenheimers inmiddels wel. Ik heb godzijdank ervaring
met rioolratten. Als ik de kop zie ken ik de staart. Ik weet waar ik belasting
voor betaal.
Doe mij nog
maar een Palmpje. Formidable, fo-ho-ho-hormidable!’
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten