Je zilv’ren
ketting blijf ik dragen
al ben je
mij allang voorbij
de vragen
hangen er als bedels
tot jij
reeds een rollator schrijdt
of als
gedachten snel vervagen.
Jouw goed
gemoed zal bij me blijven
zoals de
schakels zeer fragiel
’t gegevene
zal ik bewaren
al zal mijn
hart opnieuw bezield
jij in ’t
gareel denkt te beklijven.
Je ketting
blijf ik immer dragen
in afwachting
wie eerder dood
als ik het
ben blijft het gekoesterd
in mijne
kist scharlakenrood
zal ik met
jou langzaam vervagen.
Ben ik de
sterkste, jij verleden
zal ik het
snoertje liefdevol
omheen je
grafsteen doen draperen
of om je
urn waarin jij vol
voor ware
liefde hebt gestreden.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten