Ik tik een
ei
verwijs een
kind
naar
honderd dagen onbemind
en vraag me
af
wat er toe
doet
als ik
mezelf verslons
ik geef de
bons
aan wie mij
lieft
zonder dat
het mijn dag doorklieft
raad naar
de tijd
wanneer een
hond
de baard
krijgt in de keel
het scheelt
niet veel
met wat ik
dacht
ergens
wordt weer een zin verkracht
ik wrijf
mijn kin
staar naar
het kleed
voordat het
zich ontbindt
tel uit je
winst
hoor ik
spontaan
doch mij is
reeds de lust vergaan
ik eet mijn
brood
met
eigeel-vreugd
ontkoppen
schijnt weer in.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten