‘Mevrouw, u
wilt een uitvaartverzekering afsluiten, en daarom ga ik u wat vragen stellen. Na
die vragen krijgt u van mij een wensenlijst te horen en dan kunt u uw geneugten
aangeven.’
‘Dat klinkt
goed. Ik ben er klaar voor.’
‘Hebt u in
de afgelopen 3 jaar een hartinfarct, hersenbloeding, HIV of andere ernstige ziektes
gehad, of bent u daarvoor in behandeling geweest?
‘Godzijdank
niet.’
‘Denkt u
aan een of andere aandoening binnen 3 jaar komen te overlijden?’
‘Dat was ik
eigenlijk niet van plan. Ik heb nog veel te doen.’
Een
lachsalvo klinkt aan de andere kant en plots krijgt de man de hik.
‘Ben jíj
wel goed verzekerd?’ vraag ik.
De stem aan
de andere kant krijgt de slappe lach.
‘Zou u ook
rouwkaarten willen hebben, en zo ja, hoeveel? 50 of 100 of meer?’
‘Ja, lijkt
me wel handig. En hoeveel? Man! Weet ik veel! Als ik ooit beroemd word wil
misschien de hele schrijversscene wel komen. Of misschien word ik wel berucht
en komt er geen hond. Ik heb dus geen idee. Houd u het maar op 50.’
‘Beroemd?
Hoezo?’
‘Ach, ik
dicht wat hier en daar.’
‘Oh, echt??
Mijn moeder ook, en ik hou van poëzie. Mag ik eens wat van u lezen?’
‘Ja hoor,
ik zal je straks mijn site doorgeven.’
‘Wilt u een
algemeen graf of een familiegraf?’
‘Wat is het
verschil?’
‘Bij een
algemeen graf wordt u ergens bij iemand anders begraven. Bij een familiegraf
wordt er ruimte overgelaten voor naasten.’
‘Getver
nee, geen algemeen graf. Straks lig ik naast, boven of onder iemand die ik niet
mag. Dat wordt geheid bonje.’
‘En wilt u
een staande grafsteen of een liggende?’
‘Hangt er
vanaf waar de meeste tekst op kan, want ik wil op mijn graf wel een eigen
gedicht.
En mijn
tekst kennende lijkt me dan een staande steen erg hoog worden…’
‘Uw tekst?
Weet u die dan al?’
‘Jazeker,
die heb ik al 10 jaar klaar liggen.’
‘Wilt u
bloemen op uw graf, en zo ja, eenvoudige, middelmatige of luxe?’
‘Ach,
boeien, ik zie het zelf toch niet. Zolang het maar geen chrysanten zijn.’
‘Wilt u thuis
opgebaard worden of in een condoleance-ruimte?’
‘Hmmm,
lastige vraag. Ach, doe maar niet thuis. Dat heen en weer gespring van katten
over mij heen verstoort enkel de rust. En by the way, ik heb net kort geleden
mijn diepvrieskist weggedaan. Dat zou dan nog een mooie optie zijn geweest.’
‘Wilt u een
aparte lijkwagen voor de kist?’
‘Lijkt me
wel handig. Komt u dan wel eens anders tegen? Boven op een imperial ofzo??’
De man ligt
dubbel.
‘U kijkt er
net zo tegenaan als ik’, verklaart hij droog.
‘En wilt u
mensen de gelegenheid geven even na te praten? En zo ja, wilt u dan koffie met
cake of liever een borrel met een hapje?’
‘Koffie met
cake…..alsjeblieft niet! Als er dan toch geëvalueerd moet worden, doe dan maar
gezellig een borrel. Ik wil dan ook gevierd worden. Maar dat hangt natuurlijk
af van het tijdstip. Ik zie mijn geliefden niet om 10 uur ’s ochtends al achter
een borrel zitten. Alhoewel sommigen…….’
‘En wilt u
dan dat het drie kwartier duurt of langer?’
‘Nou, mijn
vriendenkring kennende zouden ze de hele dag wel door kunnen gaan. Maar zet het
maar op max. drie kwartier. Dan kan men nog net de weg terugvinden op de
immense begraafplaats.’
‘Weet u dat
u uw wensen nog nader gespecificeerd kunt krijgen? Zoals de plek waar u
begraven wilt worden, bijv. onder een eik?’
‘Nou, het
liefst onder een Japanse Kers. Maar daar zal ik in de loop van de jaren nog wel
even over nadenken.’
‘Tot slot:
over hoeveel tijd wilt u uw verzekering verspreid hebben: 10 jaar, 20 jaar of
tot uw 85ste?’
‘Uiteraard
tot mijn 85ste. Maar wat als ik 100 word? Kom ik dan wel netjes
onder de grond?’
‘Nou, 85 is
al oud hoor.’
‘Dan kent u
mijn familie nog niet. Dat zijn een stelletje taaie rakkers. Op een enkele
uitzondering na. Tenzij een idioot mij morgen overrijdt.’
‘Dan bent u
vanaf nu verzekerd en de premie gaat in per 1 januari 2015.’
‘Pfjoe, dan
kan ik met een gerust hart het nieuwe jaar in. Scheelt de Gemeente weer een
kartonnen doos en een stadsdichter voor een onverzekerde teraardebestelling.’
© JELOU
