LAAT MIJ

Laat mij langs bergen dwalen

waar dalen even diep

als hoogtes ongekend

ik kom mij immer tegen

roep onbezonnen woorden

en ik zal echo’s wachten

ze vangen met mijn vlindernet

zodra ze mij omheen

draaien om mijn as

opdat verlate klanken

uit alle richtingen gekaatst

bijeen vergaard een rijkdom

stenen zal ik zoeken

lettergrepen één voor één

verzwaren en behouden

leggen langs het pad dat ik

verkies zo stil te gaan

maar roep mij niet bij naam

want ooit in het weerom

zal het slechts een verbastering

in onverstaanbaar mos.

© JELOU