Het diepste
uit de mens
in rookwolken
gevat
de nacht
gezoet
door heimelijke
lippen
asbakken jaloers
hoe wijn immer
verwant
zij vangen
keer op keer
restanten afvalwoorden
smeulend nog
om dat
wat steeds
weer uitgedrukt
en elk
geheim bevat
een
lispelende waarheid
legitiem
onthuld
waar de
zigeunerjongen
omhuld in
klatergoud
de muur
gelaten traant
niet dat
het hem ontroert
hij is
reeds lang gehangen
maar het
Perzisch tafelkleed
meet misgetipte
as
de mate van
hoedanigheid
ontbijt
voor psychologen.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten