SOMS STAAR IK MIJ EEN STONDE

doorheen het vensterglas

gefocust op een merel

een fluitconcert in trance

naar zinnen in een boek

waar spaties mij de maat

inhoud generlei waarde

de drukte door waarin

ik mij een mensenmassa

doorwaad als een decor

gesprekken van de dag

waarin slechts de mimiek

mij bij zonder te horen

als ben ik een passant

die enkel iets aanschouwt

ofschoon ik deel daarvan

het klaart mijn geest een stonde.

© JELOU