Op hol
geslagen vee
gedreven door
de schemer
Vooruít….vooruít!!
Ergens schreeuwt
een mannenstem
voeten krijgen
de sporen
kindergehuil
weerklinkt en schril
doorklieft een
kreet de meute
Een silhouet
zijgt neer
De maan weet
slechts zijn stonde
Heel
vluchtig kijkt ze om
de warme
bundel vastgeklampt
ternauwernood
de hel ontsnapt
die mijlenver
doch immer laait
haar
hijgend lijf een veste
Vooruít……vooruít!!
Straks zal
ze weer haar broers nabij
Koortsachtig
wacht zij zee.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten