Als
ik de wereld zie
en
morgen dood zou gaan
heb
ik er vrede mee
doch
hen die mij nabij
zou
ik een leegte laten
mijn
kroost enorme gaten
in
jong nog hun bestaan
iets
wat niet te verteren
de
ganzen naast het huis
zouden
nooit meer geroepen
de
katten onherroep'lijk
gaan
schijten naast de bak
de
zwarte klaag'lijk mauwen
vandaar
dat ik de dag
mijn
lach kan laten klinken
de
wereld laat verdrinken
in
al wat mij te groots
en
niet meer te behappen
zolang
ik mij slechts richt
op
wat nabij gelegen
heb
ik vreê met het leven
haal
ik genoegen uit
wat
klein zo kan ontroeren
Als
ik de wereld zie
zou
ik morgen graag dood
maar
blindheid past mij beter.
©
JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten