Toen jij
plotseling dood
waande ik
mij schuld
als zou jij
een beter leven
met mij
meer aan jouw zij
het delen
samen eender
je wilde
mij zijn maar
dat kon ik
je niet geven
Nu je al
jaren dood
mijn kind
jou zo gelijk
kan ik je
pas begrijpen
heb ik
schuld verruild
voor verregaand
respect
en elke dag
opnieuw
zou ik je
willen zeggen
hoezeer ik
weet wat eenzaamheid.
© JELOU
Wat een rakend gedicht JELOU.
BeantwoordenVerwijderenLentegroet.