donderdag 16 juni 2016

ZO ROOD HET HART


Mocht ik vanavond laat alsnog het loodje
gedenk mij dan als een gelukkig mens
als iemand die zich af en toe een broodje
'gezond' geleverd zag. Zo lui zo wens.

Mijn vaat compleet gestapeld en een zootje
voor hen die kies- en keurigheid gewend
doch mijn persoonsgebonden smaak ontboden
zou niemand mij zich in mijn huis herkend.

Een chaos, heus gedacht, zou niet ter plekke
mijn leefdomein een sfeeromheind geheel
waar aardetinten zich verdeeld bedekken

Doch zij die enkel zien het zwart en geel,
het rood onzichtbaar, zelfs geen vage vlekken,
zo schenk ik hen mijn adem onverdeeld,

© JELOU

Geen opmerkingen:

Een reactie posten