Mijn tante
leefde rijkelijk ‘op stand’.
Haar
imperium was net zo imposant als haar soortelijke massa.
Een leest
bezat zij enkel voor haar schoenen.
Ze droeg
corsetten met een meerwaarde van zeker honderd liposucties.
Sindsdien
zijn vele soorten baleinwalvissen uitgestorven.
Mijn oom
evenzo.
Het
insnoeren der veters werd hem plotseling te machtig.
Met zijn
tachtig jaren gleed hij uit op de badrand.
Dé
inrijgplek waar zij hem ’s ochtends commandeerde.
Haar scheelde
dat gerochel en dozijnen merksigaren.
Sindsdien
leidde mijn nicht het rijk der oud-lipiden.
Zij reeg en
strikte, wurgde mijn tante haast baleinenstrak.
Zij zag haar
toekomst een imperium vol aanzien.
Haar ega
evenzo.
Doch plots
kwam daar de dag der waarheid aangeslopen.
Mijn tante
bleek zich rijkelijk ver van ’t gezond verstand.
Een opname
noodzakelijk met onbekende servicekosten.
Zij moest
haar ‘stand’ verplicht verzaken.
Nu hangt zij
zich een luie stoel, ontveterd en volumevrij..
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten