Zou jij je
plots aan mij voorbij
herkenbaar als
geen ander
zo zou mijn
tong bevroren
van woorden
nimmer weet
mijn ogen
enkel starend
naar wat
bekend vervreemd
Ik zou je
willen roepen
schreeuwen
dat ík het ben
opdat jij
onverhoopt verrast
mijn blikken
tegemoet
als schakelt
tijd hiaten
om naar een
ander spoor
wij slechts
enkel beseffen
dat weerzien
heimwee stelpt
Doch jarenlange
afstand maakt
dat paden té
ver scheiden.
© JELOU
Het raakt me JELOU.
BeantwoordenVerwijderenMijzelf ook nog steeds hoor Hilly. Als je als moeder plotseling wordt afgewezen en je begrijpt niet waarom, en communicatie is niet gewild, dan is dat zwaar te verteren. Het blijf me dan ook immer bezighouden.
BeantwoordenVerwijderenLiefs Jelou XX
Mam, ik denk dat het goedkomt. Uiteindelijk. Voor hoever het kan. En wij zijn en blijven er altijd, wat er ook gebeurd (is). <3 Je bent de beste moeder.
BeantwoordenVerwijderen