Wie
kent ze niet…..
Mensen die het altijd erger en slechter hebben dan de buurvrouw.
Nou, zulke mensen kom je dan prompt tegen in de trein als je net hebt besloten dat leuke ontspannende boek te gaan lezen, want je hebt een lange reis voor de boeg.
Heb ik me net lekker in het hoekje genesteld met dat heerlijke boek, komen er 3 vrouwspersonen naast en tegenover mij zitten.
Hevig kwetterend, leeftijd ingeschat op of rond de 60, in het bezit van voorgevels waar mijn achterwerk niet tegenop kan, en gepropt in van die mee-rek-jurken waar het meest elastische rekverband van de DA nog U tegen kan zeggen.
En dan praat ik nog niet eens over het dessin waarbij ik opeens spontane flashbacks krijg van bloemetjesgordijnen die bij ons thuis hingen vroeger en door de zon al half aan het vergelen waren…..
Enfin…..Goedemorgen dames….
Men hoort mij echter niet, want het aantal decibels wat geproduceerd wordt door hun gekakel overstemt mijn bescheiden stemgeluid.
Ach, denk ik in mezelf, lekker laten kukelen, ik duik even lekker in mijn boek.
Denk ik……dacht ik dus……mooi niet dus….
Hoe ik ook probeer een soort cocon om me heen te trekken en autistische trekken tracht na te bootsen, het lukt me niet. Tja, en wat moet je dan???
Dan kun je niets anders dan vrijwillig verplicht meeluisteren naar verhalen die zelfs de ergste passages van melaatsen uit de Bijbel schijnen te moeten overtroeven.
Och, Trientje, heb je dat al gehoord van Piet zijn vrouw? Das zo sneu….Die zou op vakantie gaan naar Griekenland met haar zuster, jeweetwel, die we laatst tegenkwamen. Nou, mooi dat dat niet doorging. Ze bleek last te hebben van Divertikels. Ze kermde het uit van de pijn en er moest zelfs een ambulance aan te pas komen. Meteen naar het ziekenhuis dus en ze was er op het nippertje bij…..
(Divertikels, denk ik spontaan…..testikels ken ik wel, maar deze niet…..effe verder luisteren)
Nou, dat ken ik wel hoor, zegt Trientje, terwijl ze met d’r nogal breed uitgebouwde erker tegen me aan port. Had mijn neef ook, maar die had er zo lang mee rondgelopen dat zijn hele darm eruit moest, zo vol zat het allemaal. Die stumper heeft nu een zijuitgang gekregen. Is dat niet erg? Vooral voor zijn vriendin, want die moet het toch maar allemaal verwerken. En ze waren pas getrouwd. En die mensen hadden het al zo moeilijk.
(Gut, denk ik weer…..zo leer ik nog eens wat op medisch gebied…. )
Maar Trientje, zegt nummertje drie in haar rekbare Viscose-net, zo erg is dat toch niet? Die mensen zijn nog jong, ach, en je went er wel aan hoor. Neem nou Jans, die is pas geleden nog.......
Maar helaas krijgt Johanna (zo blijkt nummertje 3 gemerkt te zijn) geen tijd om haar zin af te maken. Trientje schommelt ruim geheupt naar voren op de inmiddels voor mij krap geworden bank, en begint fel te keffen. Tenminste, enige gelijkenis heeft het stemgeluid wel wat ze uitstoot…..
Hoe durf je dat te zeggen! Je hebt het wel over mijn neef hoor!! Jij hebt ook altijd je waffel vooraan. Ja, ik zeg waffel, want normaal kan ik dat niet vinden!! En weet je hoe dat komt? Doordat je nog nooit iets ergs hebt meegemaakt. Nog nooit! Hoor je dat??
(Ondertussen veronderstel ik dat Trientje zelf wat lijdt aan een auditieve afwijking want mijn eigen trommelvliezen klapperen inmiddels aardig door het hoge trillingsgehalte…. )
Ach, jouw neef! krijt nu ook Johanna mijn kant op……en met het krijten ook enige speekselresten die nou niet erg smakelijk op mijn shirt blijven kleven…
Jij altijd met jouw neef! Neem nou maar van mij aan dat Jans het veel zwaarder heeft! Die heeft diverse inwendige bloedingen gehad vorig jaar, en is nu volledig afgekeurd!
Dat is pas erg!!
Ik kijk op van mijn boek waarin ik quasi diep zit te lezen, en werp een geërgerde blik naar de gebloemde voorgevels…..want ja, gewiebel is nog tot daar aan toe, maar speekselklodders rondstrooien daar ben ik niet echt van gediend.
Ja! Zegt U er eens iets van! Roept Johanna mijn richting op. U zit er bij en heeft vast alles wel gehoord.! Dit is toch niet normaal???! Nou??
Ik? vraag ik onnozel, alsof ik een beginnende Alzheimer heb en mijn nog werkende gezonde hersencellen opeens niet meer kan gebruiken…..
Ja, U! Zegt U er nou eens iets van mevrouw….
Ik zucht…. En zucht nog eens…..
Ach, weet U, zeg ik met bedeesde stem, ik moet me rustig houden van de dokter, want ik ben Terminaal
Zucht……
Termi……???
Alledrie de tentdoeken zijn stilgevallen. Hun monden vallen haast open….en meewarig wil buurvrouw Trientje net iets uit gaan kramen….maar…
Tja, zeg ik…......en wie biedt meer????
Johanna staart me in shock aan, kijkt dan weer naar Trientje, wijst met d’r vinger naar haar voorhoofd, en gebaart de andere volslanken ergens anders te gaan zitten…
En zonder pardon word ik haast van het bankje gekieperd door de immense verschuiving die naast me plaatsvindt……en schommelen de dames de trein door op zoek naar een plek elders.
Zo, rust.
Even kijken, waar was ik gebleven……
© JELOU
Mensen die het altijd erger en slechter hebben dan de buurvrouw.
Nou, zulke mensen kom je dan prompt tegen in de trein als je net hebt besloten dat leuke ontspannende boek te gaan lezen, want je hebt een lange reis voor de boeg.
Heb ik me net lekker in het hoekje genesteld met dat heerlijke boek, komen er 3 vrouwspersonen naast en tegenover mij zitten.
Hevig kwetterend, leeftijd ingeschat op of rond de 60, in het bezit van voorgevels waar mijn achterwerk niet tegenop kan, en gepropt in van die mee-rek-jurken waar het meest elastische rekverband van de DA nog U tegen kan zeggen.
En dan praat ik nog niet eens over het dessin waarbij ik opeens spontane flashbacks krijg van bloemetjesgordijnen die bij ons thuis hingen vroeger en door de zon al half aan het vergelen waren…..
Enfin…..Goedemorgen dames….
Men hoort mij echter niet, want het aantal decibels wat geproduceerd wordt door hun gekakel overstemt mijn bescheiden stemgeluid.
Ach, denk ik in mezelf, lekker laten kukelen, ik duik even lekker in mijn boek.
Denk ik……dacht ik dus……mooi niet dus….
Hoe ik ook probeer een soort cocon om me heen te trekken en autistische trekken tracht na te bootsen, het lukt me niet. Tja, en wat moet je dan???
Dan kun je niets anders dan vrijwillig verplicht meeluisteren naar verhalen die zelfs de ergste passages van melaatsen uit de Bijbel schijnen te moeten overtroeven.
Och, Trientje, heb je dat al gehoord van Piet zijn vrouw? Das zo sneu….Die zou op vakantie gaan naar Griekenland met haar zuster, jeweetwel, die we laatst tegenkwamen. Nou, mooi dat dat niet doorging. Ze bleek last te hebben van Divertikels. Ze kermde het uit van de pijn en er moest zelfs een ambulance aan te pas komen. Meteen naar het ziekenhuis dus en ze was er op het nippertje bij…..
(Divertikels, denk ik spontaan…..testikels ken ik wel, maar deze niet…..effe verder luisteren)
Nou, dat ken ik wel hoor, zegt Trientje, terwijl ze met d’r nogal breed uitgebouwde erker tegen me aan port. Had mijn neef ook, maar die had er zo lang mee rondgelopen dat zijn hele darm eruit moest, zo vol zat het allemaal. Die stumper heeft nu een zijuitgang gekregen. Is dat niet erg? Vooral voor zijn vriendin, want die moet het toch maar allemaal verwerken. En ze waren pas getrouwd. En die mensen hadden het al zo moeilijk.
(Gut, denk ik weer…..zo leer ik nog eens wat op medisch gebied…. )
Maar Trientje, zegt nummertje drie in haar rekbare Viscose-net, zo erg is dat toch niet? Die mensen zijn nog jong, ach, en je went er wel aan hoor. Neem nou Jans, die is pas geleden nog.......
Maar helaas krijgt Johanna (zo blijkt nummertje 3 gemerkt te zijn) geen tijd om haar zin af te maken. Trientje schommelt ruim geheupt naar voren op de inmiddels voor mij krap geworden bank, en begint fel te keffen. Tenminste, enige gelijkenis heeft het stemgeluid wel wat ze uitstoot…..
Hoe durf je dat te zeggen! Je hebt het wel over mijn neef hoor!! Jij hebt ook altijd je waffel vooraan. Ja, ik zeg waffel, want normaal kan ik dat niet vinden!! En weet je hoe dat komt? Doordat je nog nooit iets ergs hebt meegemaakt. Nog nooit! Hoor je dat??
(Ondertussen veronderstel ik dat Trientje zelf wat lijdt aan een auditieve afwijking want mijn eigen trommelvliezen klapperen inmiddels aardig door het hoge trillingsgehalte…. )
Ach, jouw neef! krijt nu ook Johanna mijn kant op……en met het krijten ook enige speekselresten die nou niet erg smakelijk op mijn shirt blijven kleven…
Jij altijd met jouw neef! Neem nou maar van mij aan dat Jans het veel zwaarder heeft! Die heeft diverse inwendige bloedingen gehad vorig jaar, en is nu volledig afgekeurd!
Dat is pas erg!!
Ik kijk op van mijn boek waarin ik quasi diep zit te lezen, en werp een geërgerde blik naar de gebloemde voorgevels…..want ja, gewiebel is nog tot daar aan toe, maar speekselklodders rondstrooien daar ben ik niet echt van gediend.
Ja! Zegt U er eens iets van! Roept Johanna mijn richting op. U zit er bij en heeft vast alles wel gehoord.! Dit is toch niet normaal???! Nou??
Ik? vraag ik onnozel, alsof ik een beginnende Alzheimer heb en mijn nog werkende gezonde hersencellen opeens niet meer kan gebruiken…..
Ja, U! Zegt U er nou eens iets van mevrouw….
Ik zucht…. En zucht nog eens…..
Ach, weet U, zeg ik met bedeesde stem, ik moet me rustig houden van de dokter, want ik ben Terminaal
Zucht……
Termi……???
Alledrie de tentdoeken zijn stilgevallen. Hun monden vallen haast open….en meewarig wil buurvrouw Trientje net iets uit gaan kramen….maar…
Tja, zeg ik…......en wie biedt meer????
Johanna staart me in shock aan, kijkt dan weer naar Trientje, wijst met d’r vinger naar haar voorhoofd, en gebaart de andere volslanken ergens anders te gaan zitten…
En zonder pardon word ik haast van het bankje gekieperd door de immense verschuiving die naast me plaatsvindt……en schommelen de dames de trein door op zoek naar een plek elders.
Zo, rust.
Even kijken, waar was ik gebleven……
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten