Het
diepste uit de mens
in
rookwolken gevat
de
nacht gezoet
door
heimelijke lippen
asbakken
jaloers
hoe
wijn immer verwant
zij
vangen keer op keer
restanten
afvalwoorden
smeulend
nog om dat
wat
steeds weer uitgedrukt
en
elk geheim bevat
een
lispelende waarheid
legitiem
onthuld
waar
de zigeunerjongen
omhuld
in klatergoud
de
muur gelaten traant
niet
dat het hem ontroert
hij
is reeds lang gehangen
maar
het Perzisch tafelkleed
meet
misgetipte as
de
mate van hoedanigheid
ontbijt
voor psychologen.
©
JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten