Jij gaf uiteindelijk
de geest
maar pas
nadat
wij ons ongans
te buiten
legde je
botten bloot
verkankerd
met het bier
op naar de
laatste ronde
en samen
dronken wij
op angst, op
pijn, op leven
op dat wat deelbaar
was
vervloekten
tijd als woord
omdat die onvoorspelbaar
maar lachten
om de dood
als zou die
jou niet klein
al wisten
wij stilzwijgend
dat dit de
laatste keer
maar wij,
wij vierden jou
ondanks de
buitenwereld
want die
kende geen taal
waarbij de
dood aanwezig.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten