Zij speelt
het spel dat leven heet volhardend
opdat ze
steeds een level hoger komt
en volgt er
tegenslag dan start ze prompt
een nieuwe
game, zichzelf soms hevig tartend
want zij wil
deelgenoot zoals een ander
al kost het
haar immens veel energie
pakt kansen waarin
zij zich moet vermannen
daar deze
wereld dat helaas gebiedt
Zij ploetert
zich ongans een loden route
haar draagkracht
echter niet in het vizier
en langzaamaan
zie ik haar weer verglijden
de druk van
dit bestaan haar zwaar te moede
waaruit zij
zich haast niet meer kan bevrijden
en ik, ik
vloek, en hef mijn krijgsbanier.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten