HEIMWEE NAAR LATER

Laatst vond ik wat briefjes

briefjes van jouw hand

en even, ja heel even

liet ik mijn vingers glijden

langs letters fijn geschreven

als streelde ik teer kant

Zo koosde ik in zinnen

jouw onbevangen aard

als zat je aan mijn zijde

stilzwijgend mee te lezen

mijn glimlach jou bevrijdend

van of je het wel waard

Ik heb ze opgeborgen

de briefjes met jouw naam

en vaker, steeds maar vaker

komt heimwee aangekropen

koester ik hoop dat later

vervroegt en wij weer saam.

© JELOU

ZACHT VAN SCHORS

Ik ben een vijftiger. Gewoon een vijftiger.

Meegaand met tijd en wat er gebeurt.

Katten overleefd. Muizen opgebaard.

Postzegels ende trouwboekjes gespaard.

Maar niet tot de dood ons scheidt.

Kinderen uithuizig of net nog niet.

Onbevangen op dingen afstappen.

Hallo, hier ben ik en wie ben jij.

Jongo’s okee, maar slechts in de tuin.

Mannen zijn leuk als ze maar niet snurken.

Ouders die doodgaan of dementeren.

Dansen en nachtbraken tot je een ons.

Ja, ik ben moeder, maar ook moeders neuken.

Of ik al oma ben? Nee, goddank niet.

Ik vraag me af wat ik alsnog wil worden.

Van telex tot fax en nu mijlen verder.

Ik heb een I-phone maar ’t zal mij een worst.

Hoezo kan ik geen minirok dragen?

Ik ben een vijftiger. Gewoon een vijftiger.

Haar op de tanden maar verder zacht van schors.

© JELOU