TUSSEN PALEN

je hangt zo mooi te wapperen

aan je satijnen bandjes

je heupen draaien op de wind

dan links om, dan weer rechts

het kanten randje onderaan

al kirrend van extase

ik zoek je slanke benen

ze zwaaien ietsje verderop

en wagen een spagaat

tussen de zwarte mazen

het plaatje lijkt te kloppen

maar niets is minder waar

want naast jou hangt een boer

in baaien ondergoed

het middeleeuwse elastiek

zo breed als twee lamellen

dat is geen kijk gelijk

bij mij thuis hang je beter

© JELOU

DOUCHEKOP-LIEFDE

schimmelsporen op de muur

bevriend ik met jouw naam

ze voegen zich gewillig

dat is wat schimmels doen

ze kruipen daar waar ik

het afvoerputje staar

nevel mij maskeert

vol lispelende woorden

ik spetter heimweewater

naar jouw vergeten aftershave

en oefen schuimballades

dat is wat gekken doen

ze krijgen plots de geest

als douchekop liefde sproeit

wanen zich het rijk

der vrijheid lustig meester

ik galm poëtisch zinnen

naar het geopend schimmelraam

als spoor ik voor geen meter

dat is wat liefde doet

© JELOU

GOD EN DE ZEVEN DWERGEN

De lang geleden herfst

je appelrode wangen

in een glazen kist

alsof ik toen al wist

dat sprookjes nimmer waar

dat God en broeders Grimm

de ladder veel te hoog

maar dat je opgetild

door onverwachte handen

reiken kon naar ginds

en dat ik vanaf sinds

slechts vage beelden spaar

van foto’s in een album

tot dwergen in mijn hoofd.

© JELOU

VERTAAL HET MIJ

Geef mij een hint

al is het maar een stille

waar ik mijn handen

mijn voeten

en mijn hoofd

als alles mij zo vreemd

ik schijn jou lief

zo spreekt jouw mond

maar waar laat ik

jouw blikken

en je lach

als ik mijzelf niet weet.

© JELOU

KITAGAWA UTAMARO (Japanese)

VERGETEN ZINNEN

De nacht heeft zij gekust en toegefluisterd

dat zij het daglicht wikkelt in een droom,

waar beelden minder fel, en zij synchroon

zich neer kan vlijen naast het blinde duister

de raven, immer aan het zwart gekluisterd,

omcirkelen haar hoofd als een fantoom

doorheen de dag, onwetend en verschoond

van dat wat haar bezieling gans ontluistert

doch in de nacht waar zij haar dromen kleurt

en vlindervleugels uitdeelt aan de raven,

waarmee zij dartelen van bloem naar bloem

strooit zij vergeten zinnen over graven

voor hen zo dierbaar maar nooit meer genoemd,

alsof slechts ochtenddauw nog namen treurt.

© JELOU

HERFSTKONDE

zoete regen
suikert oompjes in het paddenmos
verkikkerd poogt de vors zijn kaak te blazen

zwarte schermen
vlieren bessen voor de spreeuwen los
gekwetter zwelgt de hemel vol extase

donkre wolken
klappen wiekend rond van tros naar tros
gemiste kansen
morsen sappend rood de stoep tot blos
gekwaak neemt snel een trage mug te grazen

© JELOU

GEDENKWAARDIG

Hij legde de eerste steen
op een zere plek
zodat haar hart
wat minder zwaar

schreefloos
stond het opschrift
gebeiteld, in zachte
ronde welvingen

hij las de liefde hardop
haar schuilplaats uit
het leven in
en draagt haar sinds op handen.

© JELOU

THEORETISCH GEZIEN

Hoeveel wind zal ik vangen

als de remafstand tussen jou

en mij in kilometers net zoveel

bedraagt als het zicht op je naakte

lijf midden op de snelweg

dimlicht zou geen optie, jouw

details te vaag, en pompend remmen

schijnt allang geen mode meer

mijn spiegels zouden zeer beslagen,

het gaspedaal vol overtredingen

omdat een doorgetrokken streep

inhaligheid verbiedt, al zou het gaan

om komend werk in uitvoering

in dit geval zou ik gaan claxonneren

zodat jij vreugdevol naar links

-voor mij naar rechts- de baan opschiet

en ik acuut de rem moet domineren

voor zulks onstuimig overstekend wild.

© JELOU

AVONDSTOND

WIE REDT HET BOS

wie redt nog het bos
van hel en verdoemenis
veegt jarenlang het morgendauw

liefhebbers zullen het zijn
kissebissend over
lichtval op het doodskleed

diep van binnen verbazend
over niet meer te bereiken
bergen achter het oor

liefhebbers die schellen
aanzien voor haute-couture
in blindgestaarde doofheid

de zon willen evenaren met
hartverwarmend klatergoud
in de zuiverste legering

onwetend dat morgendauw
verschilt van hete tranen 

© Jakob Rosenbaum & JELOU

MIJN MOEDER HEEFT EEN KLOTSKOP

een vergaarbak waarin cocktailprikkers

duivenderrières moeten hekelen als die

weer eens platvloers een bommetje gaan

oefenen op de toch al zo tere bosviooltjes,

een balustradebloembak driehoog achter

blijkbaar beter bankhangt gedurende de

vederlijke uitbuikpauze vol geroekoekoe

en dat terwijl de naaimachine ook nog

voor haar beurt gaat omdat ze niet goed

loops trapt

de buurman verderop vergroeid is met

zijn bijna-doodskist-ledikant omdat het

kaarten slechts één keer per week en Annie

and’re koffie wil dan schoppenboer die

over datum lijkt

sleutels pootjes hebben als de intercom

zijn dingdong dreunt door merg en been

van oma’s suddervlees

laat staan de wandeldate met tante Jet

langs bos en hei omdat haar steunkousen

nog ingelopen moeten worden, terwijl

je eigen onderstel zich kuierkreunt als

twee betonnen smartlappen waar menig

Nederlands artiest patent op aan zou

willen vragen

© JELOU

VERGEELD

Noem mij de kleur waarin ik naam

in weten niet meer waard

De deurmat heb ik afgelegd

de vegen schoongewreven

het zonlicht dat de ramen kiert

geborgen in mijn schoot

Er valt een bladzij uit de herfst

vergeeld en ongelezen

Zij lijkt in rood gedrukt

© JELOU

ZHANG ZEDUAN