ISOLATIE

Waar leeg ik mijn tergend hoofd

vang ik de storm van zinnen

in tijdloos donker

ik prevel en herhaal

tot staal vervalt in echo’s

opnieuw verhaalt

en letters loslaat op beton

geschreeuw vult holtes

doorheen mijn warrig brein

ik pijnig mij aan tijd

aan dat wat ik vergeet

had ik verdomme maar een pen

ik prevel en herhaal

dreun zinnen om wat heeft nut

als donker mijn bestaan

geluid slechts waarheid kruipt

als enig zeker weten

voetstappen mijn houvast

ze stoppen bij mijn deur

en weer ben ik het kwijt

de volgorde van woorden

ergens schuift een hand

wat voer doorheen een luik

het krast en schrapt mijn letters

prevel en herhaal

prevel en herhaal…….

© JELOU