Waar was het toch dat ik
jou op mijn netvlies
exact nog kan vertellen
wat je droeg
ik zie je nu, we groeten
ik ken jou maar
jij kent mij maar
waarvan ook alweer
je naam mij onbekend
tracht ik het te pakken
de herkenning van
je haar, je lach
zoiets kan ik niet uitstaan
waar was het toch dat ik
je steeds weer zag
en wij elkaar bekend
en opeens besef ik mij
dat ik geen Korsakov
maar jij de kassavrouw
die daags mijn koopjes bliept
al meer dan twintig jaar.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten