Ze trekt een doorn uit haar
betoog
een kras markeert de plaats
waar uitleg overbodig
zien ze niet hoe scherp
het vlijmt tussen de woorden
haar speeksel doet verdrogen
tot machteloos haar tong
hoe vaak nog moet zij duiden
dat bloei enkel door zon
dat schaduw haar omgeven
de donkerte bepaalt
waar zij niet meer doorheen
hoeveel doornen nog vooruit
eer men haar geloofwaardig
haar titel een rigide
naar onontwikkelde dossiers
zij weet wat recht of krom
doch men zal kaarten
schudden
waar kansen reeds bepaald.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten