Hoe zon en maan
zich razendsnel
vervangen
gedachtegangen
hangend in de
ochtendstond
achterlopen
op de schemer
cirkelend in
reeksen
beelden en voornaamwoorden
die ergens
in een zin
ergens een
vaste bodem
hoe wind
zich waait
ons voortstuwt
naar het verder
de uren van
een etmaal
te kort om dát
te vatten
wat cruciaal
en node
het zou
bijkans verboden
tijdloze
dagen ingelast
opdat het
daag’lijks labyrint
een uitgang
en geen dwalen.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten