DIEPGANG

Uitgerekend

bedraagt de som

der gemene delers

een hogere waarde

dan die van mijn bankafschrift

per saldo

zouden wij

statistisch gezien

ongeacht de koers

een sterk saamhorig span

ware het niet

dat ik de tellers

verwar met noemers

deelbaarheid daardoor

gedoemd tot slechte breuk

andersom

koppel jij komma’s

enkel aan decimalen

mijn geschreven zinnen

voor jou slechts één plus één

het maakt niet uit

ik hou gewoon

niet van behaarde apen.

© JELOU

DE WERELDVREEMDE NEUZELAAR

Of hij een oneerbare vraag mag stellen.

Zonder bijbedoelingen.

Ik heb geen bezwaar.

Hoe of het komt dat ik na 20 jaar er nog steeds zo goed uitzie.

Of ik er ook iets aan ‘doe’ zoals het vrouwen tegenwoordig betaamt.

En wat het geheim is van mijn verzorgde uiterlijk.

Hij wil altijd alles weten, dus klap ik uit de school.

‘Mijn oude kop’, vertel ik hem, ‘heb ik geruild bij de Wibra.

Dat kostte me dus niets. Maar niets is wat het lijkt.

Mijn nette broek verhult meters cellulitis.

Onder mijn sexy blouse kun je slalom doen om wratten.

En in mijn stoere laarzen wrijven mijn poezelige voeten zich het

schompes door jeuk van knisperend zwemmerseczeem.’

De vergeelde regenjas kijkt mij verbijsterd aan.

Zijn vette haardos druipt van ontzetting.

Net als zijn immer beslagen brillenglazen.

‘Dat waren trouwens drie vragen’ zeg ik nog adrem.

Het kwartje moet nog vallen.

Ik laat hem in stilte.

‘Een fijne dag nog’ roep ik hem toe terwijl ik wegfiets.

Vanuit de verte zie ik hem zijn brillenglazen poetsen.

De zakdoek heeft hij al 20 jaar op zak.

Pfjoe, deze keer kwam ik er snel van af.

© JELOU

LIEFHEBBEN IS BEWEGING

Liefhebben

laveert

tussen zijn

en kunnen wezen

een compromis

waar zeilen

bijgezet

omwille van

dezelfde richting

het vaste land

ankeren

om dat wat

zo verschillend

steeds weer te bezien

een afweging

waar niemand

iets tekort

enkel het saam

daardoor verstevigd

opdat

laveren

slechts vernieuwend

hoe onzeker

langszij ook zij.

© JELOU

BREINGEKWIJN

Vraag me niet naar gisteren

wat voor broodbeleg

hoe laat ik opgestaan

of wie ik gesproken

de kat kan Pieter heten

waarschijnlijk at ik kaas

had ik mijn kind in huis

dan was ik vroeg in touw

of iemand mij nog belde

traceer ik slechts summier

agenda’s hebben data

waarbij ik iets noteer

vandaag lijkt een half leven

chaotisch maar intens

morgen kan weer anders

mijmeren nummer één

vraag me niet naar gisteren

soms weet ik perfect

wat ik die dag gedaan

maar waar liet ik de sleutels……

© JELOU

ENKEL TEGELS TELLEN

Hij rammelt in zijn tuig

de knoken krakend onder corduroy

een enkele beweging

scharniert kalkoengekerm

als is het vlees des vlezes weggeschraapt

om vliegangst te voorkomen

zijn strakgespannen huid

ter plaatse waar ooit wangen

zou zeker een perfecte paukslag waard

holtes vol resonantie

echoënd op de wals des doods

hij rommelt in zijn jas

waar flessenpost geen waterstand bekend

wie zou hij moeten schrijven

zijn brein een schrompelklomp

een kop van Jut waar ooit een vrouw voor viel

hij is allengs vergeten

zijn voeten houden stil

een fles klokt lippenbalsem

opdat de tegels ergens tot hun eind

vrouwen met kinderwagens

passeren hem, hun afschuw groots

hij roept wat in het rond

maar wereldvreemd verstaat geen hond zijn taal.

© JELOU

HOE VER WAANZIN KAN

Nog één schop vol met aarde

en ‘t lichaam is geborgen

hij is nu zonder zorgen

dat pokkewijf mag snel vergaan

Het bloed nog aan zijn handen

moestweg en snel gewassen

zijn sporen en de plassen

kunnen geen hoge-druk-spuit aan

Hij zegt van haar te houden

maar zij wilde niet leren

wat hij haar directeerde

het werd een strijd vol eigenwaan

Zij wilde hem niet weten

ging hem sindsdien verachten

zijn wens haar te verkrachten

werd werk’lijkheid na dood te slaan

De spa nog in de aarde

dacht hij reeds te ontkomen

aan wat hij had genomen:

de stap een misdaad te begaan

De boeien klemden krachtig

doch hij kon enkel grijnzen

zou er niet over peinzen

wat hij zijn vrouw heeft aangedaan

Hij had van haar gehouden

zo zei hij tot de rechter

maar ’t niet luisteren echter

dat had zij hem bewust misdaan.

© JELOU

ZOETEKENS

Schenk mij een wijn

die zoet

en lang beklijft

opdat wat drijft

gegoed

en mooi zal zijn

laat mij de smaak

intens

zo leven gaat

het mij verstaat

als mens

doch nooit volmaakt.

© JELOU

JUST A FOOL

Just a fool

can count my blessings

my deepest wishes

smells my hope

by using blinded sessions.

climb a tree

shouting out

what makes you proud

walk the street

and show the dare

of dancing in the crowd

Just a fool

can be my treasure

by being humoristic

in a special way

by being mad for pleasure

say you’re God

saving me

from honeybees

paint my soul

as nude as you

can feel you’re really free

Just a fool

can make my life complete

if he enjoys to read

my madly written words

he never ever heard.

© JELOU

MAATWERK

Liefde

kan zo breed

als riem mijn heupen

het zijn de gaten

die de gesp

van leer

hij sluit

zich gewijd

aan dat wat waarde

aan dat wat ruimte

wederzijds

verstaat

mijn leest

meet enkel

hoe groot mans ego.

© JELOU

CHINESE BLOSSOM

http://www.echineseart.com/fabric/fabric_plum_blossom.html

WAAR HEBBEN WE HET OVER

Neem de tijd

zei een nabije vriend

het slijt vanzelf

je zult het vanzelf zien.

Ik heb geklokt

uren uit mijn neus

gegeten

ben dagenlang

de tijd vergeten

week na week

was ik van alles kwijt

mijn mega sleutelbos

lag ergens verspreid

als was ik van God los

mijn periode

vinkte ik getrouw

celibatair of niet

het ontbrak aan node

tijd nam ik niet zo nauw

maand na maand

behield ik hoop

dat slijten mij terzij

maar eenmaal sleets bleek dé

garantie ver voorbij.

© JELOU

ZELFS DE ZON WERKT GRATIS

We sjorren en scheuren
verscholen plekken
leeg
het haar vol wildernis

ons zweet des aanschijns
in de nek
vegen wij neuzelwebben
van onze lippen
zetten de aanval in

we zullen winst
met opgestroopte mouwen
addergebroed te lijf
genaveld vuil
de strengen amputeren

als halve zolen
gekkenwerk verrichten
bouwval
met gelijke kappen
als monniken verslaan

want wij verstaan
verbroedering ‘um sonst’.

© JELOU

LIVING TALES

Living the bright side of the moon

my eyes never be filled with dust

my sight real clear, despite the mask

of cloudy skies above my room.

I’m staring misty red

through windows catching breath

my sleeve a clarifying tool

faithful to whom she thinks a fool

she wipes –my nose instead-

the clearest view I met.

My garden just a fairytale

mysterious the waving trees

dancing an after-party-breeze

their autumn-shadows rary pale.

A frog is gargling loud

though princes never shout

they only offer beds with peas

where real princesses never sleep

but mice, running around

maybe get horses-proud.

Living the bright side of the moon

I wonder every shiny night

if meowing cats are booted tight

my neighbour Bluebeards’ groom.

© JELOU

JELOU OP RADIO GEMERT-BAKEL

Vanavond tussen 21.00 en 22.00 uur

 Jan V D Werff 

met zijn prachtige verhalen in onvervalst Gimmerts ,

en gedichten van

 Jelou Dichter

 Po- e- Zie Enzo 

www.omroepcentraal.nl !! 

Luistert allen!

 

Presentatie:
Marta Lina Thomassen