Hoe graag
ik jou
zou willen
vragen naar je dood
hoe jij
erboven
alles kon
aanschouwen
de strijd
omheen het kaarslicht
jouw wassen
beeld
eeuwig een
spookgehalte
doorheen
verdriet en haat
terwijl je
rode wangen
geschminkt
alsof je vrij
Hoe graag
ik steeds
na jaren van
jouw lang vergaan
zou willen
weten
waarom ik
immer nog
gekweld
door dat wat onterecht
terwijl ik
weet
dat jij
voor toen de beste plek
hebt kunnen
krijgen
omdat de
rode draad
jou zo
onduidelijk, vervreemd
dat ik
ontheemd
maar blij
met waar jij nu terecht
de band
geweten
waarin wij
immer nog
gebleven, al
klinkt de stilte daar.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten