EEN JAARRING BEWUSTER

Ik draag weer nieuwe loten

ingekapseld en subtiel

weggesnoeide einders

rijkelijk bedeeld

met te ontpoppen knoppen

mijn ingekorte takken

herinneren aan wat weleer

hoe ik kon reiken naar de zon

mij kirrend waaien liet

met tal van vogellijven

hoe trots ik immer schaduw

gekoesterd om mijn loof

zowel bij zon als regen

mijn kruin vanuit de hoogte

de verre schepen zag

hoe mijn gespreide armen

afbladderend door herfst

plots vele meters korter

ik vanaf toen mij waande

in een gehavend missen

doch nu mijn loten enten

mijn cyclus weer opnieuw

verheug ik mij de lente

gegrond op al het oude

waaruit het moois zich voort

mijn nieuwe jaarring daar.

© JELOU