Zijn
vingers dalen krachtig neer
toetsen van
het kerkklavier
doen de
bazuinen schallen
verliezen
zich
in klanken
nieuwe tralies
zijn
virtuoze spel biecht zich
een weg
naar boetedoening
elke
aanslag weer dat beeld
van bloed
en kinderogen
drijvend op
de stroom
omdat hij
losliet……losliet
orgelpijpen
galmen voort
hemelse almachtigheid
gehuld in
rauwe tranen
hij zag
haar uitgehold gelaat
de moeder
van het kind
hij speelt
de grote terts gestaag
zes jaren
stalen spijlen door
maakt hem
nooit meer onschuldig
mocht er
een God zijn zo laat Hem
een weg
naar vrijheid wijzen.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten