PARTICIPEREN

‘Hé, lang niet gezien! Hoe is het je??’

‘Uitstekend. Kon niet beter! Ik participeer me rot tegenwoordig!’

‘Jeetje, is dat iets nieuws? Ik ken dat niet….’

‘Mens, je moest eens weten.’

‘Nou, vertel. Je maakt me nieuwsgierig.’

‘’s Morgens participeer ik met mijn katten. Dan maak ik deel uit van hun voederritueel, anticipeer op een smakelijk genoegen hunnerzijds, en daarna neem ik de fiets om samen te participeren naar mijn werk. Echt waar, sinds in participeer, valt alles op zijn plek.’

‘Je meent het?! Hoe kom je daar zo aan?’

‘Ach, ik kreeg een participatiebaan aangeboden, en sindsdien heb ik het licht gezien.’

‘Het licht? Sorry hoor, maar dat klinkt aardig zweverig.’

‘Welnee joh! Denk mee! Participeren, oftewel deelnemen aan, oftewel samen-leven, oftewel ergens bijhoren, belangrijk zijn, nuttig zijn, het licht zijn in de duisternis van anderen!’

‘Ben je weer een of andere Ziener tegengekomen?’

‘Doe normaal mens. Natuurlijk niet. Je kent me toch? Daar ben ik van af.’

‘Maar het klinkt zo sekte-achtig….zo extreem bijzonder!’

‘En dat is het ook, laiverd. Het is een soort bewustwording van iets dat je al bewust doet, maar waarvan je het wezenlijke bestaan nog niet ontdekt had. Zoiets.’

‘Jeetje, dat klinkt niet normaal hoor…’

‘Ok, ik zal het je uitleggen.

Sinds mijn ontslag doe ik vrijwilligerswerk, werk me uit de naad (met genoegen trouwens), verdiep me in allerlei menselijke aangelegenheden, voel me verantwoordelijk voor de gang van zaken om me heen, zorg dat ik up-to-date blijf in deze maatschappij door sociale netwerken op te bouwen middels clubs en verenigingen, onderhoud mijn tuin zo goed mogelijk zodat de buren niks meer te zeiken hebben, en zeem zelfs mijn ramen eens per veertien dagen.’

‘En wat is daar zo bijzonder aan dan? Zoiets heet toch gewoon leven?’

‘Nee, dat lijkt wel zo, maar er zit een extra dimensie bij.’

‘Nou, leg uit, want ik snap er geen donder van…’

‘En daar zit em nou de clou. Je doét zoiets gewoon, maar bent je er niet echt bewúst van.

Ik dacht namelijk net als jij, maar toen het woord Participeren nationaal geïntegreerd werd en ik daarmee in zo’n betreffende baan, toen werd me pas duidelijk waar ik mee bezig was.’

‘Echt waar. Je zou het zelf eens moeten ervaren. Het maakt je een stuk lichter.’

‘Lichter? Nou, ik wil wel wat kilootjes kwijt!’

‘Nee, serieus nu. Ik zal even een concreet voorbeeld geven.

Zoals gewoonlijk laat ik de hond van de buren uit. Dat heb ik nou eenmaal aangeboden en ik vind dat geen probleem. Zoiets doé je dan gewoon.

Maar als je er bewust over nadenkt, dan doe je eigenlijk veel meer, je participeert eigenlijk geweldig: je levert een stuk naastenliefde, je wint het vertrouwen van de hond, je offert je eigen tijd op voor de buren, je krijgt automatisch meer lichaamsbeweging, je toont de maatschappij een deelbaarheid in het ‘samen’, je komt automatisch in een ‘honden-uitlaat-netwerk terecht, dat levert weer nieuwe FB-contacten op, en voor je het weet heb je weer een stukje wereld veroverd. Hoe vind je dat??? Zeg nou zelf. Sta jij daar zo bij stil?’

‘Ach mens, je bent niet goed bij je hoofd. Als ik daar zo bij stil zou moeten staan, dan participeer ik nog met elke scheet die ik laat. Met elke vloek die ik uit. Met elke stap die ik zet. Dan participeert een dooie zelfs nog met de maden.

Participeren…… m’n rug op! Alhoewel, doe toch maar niet, want voor ik het weet participeer ik met een doelgroep waar ik niet op zit te wachten.’

© JELOU