En jij, met
duizend en één dingen,
jij zat
daar in een stoel en las
een liefdesdicht
mij zo bekend
als had ik
het jou ingeprent
terwijl ’t
de jouwe was
de stijl,
het weglaten gelijk,
en ik,
verbaasd, een en al luister
een en al
oor naar dat wat jij
verspreidde
in het huisgelag
naar waar
ik heen gereisd
Die dag,
met duizend en één dingen,
was jij de
eindact in de rij
die huis-aan-huis
Den Haag besloeg
het eindigde
mij veel te vroeg.
Zo jou, na
lang bezinnen.
© JELOU
Ter herinnering
aan Joost Zwagerman
JELOU,
BeantwoordenVerwijderenDit gedicht behoeft verder geen woorden...het zegt genoeg...