Ik brei nog
steeds verfijnd
geen koeien
die de sloot
vanouds trachten
te kruipen
dat werkt
slechts averechts
laat mij
maar stil begaan
de ruit
beslaan met asem
het glas
vingervlug krassen
met dat wat
onbekend
en ik zal
mij verbaasd
gedachtegangen
weten
die al
zowat vergaan
opnieuw mijn
asem blazen
doch schrijven
zal ik niet
daar ik
doorheen het glas
mijn ogen
steeds de kost
aan wat
opnieuw mijn blik
Ik haak
immer verfijnd
de tijd
aaneen met dat
wat ik
mijzelf verkozen
wat dat ook
wezen mag.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten