MIJN MOEDER

Zij is mijn ijkpunt
ons samen deelbaar in begrip
omdat zij mijn geschiedenis
en nergens méér gewis
dan enkel haar gedachten
omdat zij zuiver weet

doch langzaam sluipt de tijd
vervagen kleine dingen
die mij zo groot van waarde
omdat zij, enkel zij
mij nastaat in het leven
mij weet als niemand anders

en als ik haar weer vraag
naar wat wij kortgeleden
besproken vol élan
moet zij beschaamd bekennen
dat zij het reeds vergeten
herhaal ik wat de clou

Zij is mijn ijkpunt
in alles van mijn leven
haar dagen zo synchroon beleefd
als eender mij ten deel
en ik zou echt niet weten
wat zonder haar te doen

en langzaam tergt de tijd
doch nooit zag ik haar eerder
zo echt verblijd met mijne komst
omarmd in diep genegen
als ware dit het eindstation
iets wat ik niet mag hopen

Zo diep de band mij enkel droom
kies ik haar onverlegen
lachen wij ons zeer puberaal
al strompelend gearmd de straat
op zoek naar wat de kringloop biedt
zolang ons woord elkaar.

© JELOU