De
nacht heeft mij verbannen
naar
een weide
een
wakker hormonenveld
waar
ik in mag grazen
mijn
geest huppelt er rond
met
energieke sprongen
en
mijn hart – de randdebiel-
doet
of hij twintig is
hij
dendert tegendraads
ik
voel het aan mijn schubben
geen
pil houdt hem in toom
noch
mijn gedachtekronkels
ik
graas mij door het donker
en
zet de klok gelijk
met
vroege merelkeeltjes
hoe
schor de mijne ook.
©
JELOU
Wakkeren Jelou...pfff...
BeantwoordenVerwijderenMooi geschreven.