Waarom
jij vleugellam,
een
bladerdek wir-war je hoofd
als
zou verkoeling een remedie.
Dat
ik vragen kan waartegen
of
beter nog waarvoor.
De
losbandigheid aan krullen
stond
je immer goed, zelfs een
opgestoken
wrong deed mij
volkomen
in jou nestelen.
Als
zou jouw brein zich noestiger,
woorden
meer volume
sinds
de nerven voor je ogen.
Schellen
leken toch voldoende.
Dat
ik vragen kan
naar
de bekende weg
waar
onze vleugelslagen
sporen
trokken in het onderhuidse.
Of
jouw schors nog even week
als
dat ik vragen kan.
©
JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten