Ik zie
ze wel
de
vastgeklonken woorden
Doorheen
je stem
weerkaatst
het rammelen van ketens,
vibreert
een huivering
die
gemaskeerd doet lachen.
Je
toonaarden verraden.
Achter
de voile van je ogen
ontwaar
ik je schim,
veinzend
een ongeremd bestaan,
waar
glazen immer volgegoten
met
onophoudelijke zomers.
Je lacht
succes
met
geperfectioneerde withening,
trotserend
elke wervelstorm.
Ik geef
je complimenten,
vraag
naar wat liefde jou gebracht.
Je
lippen haperen.
© JELOU
Het raakt me JELOU, heel mooi.
BeantwoordenVerwijderen