Ze scharen
roestpatronen
op ritme van
vergankelijkheid
spijlen verbogen
vervoegd in
oude windwerkwoorden
Ze vormen
eenheden
beschermende
domeinbewakers
die bijna net
zo uitgestorven
als dat wat
zij omheinen
doch fier
houden zij stand
hun voeten
in de aarde
waar woekergras
zich raden laat
om wie hier
ooit wanneer
Respectvol
tronen zij
de tand des
tijds in zwijgen
aan dat wat
reeds allang voorbij
maar immer
nog mag zijn.
© JELOU
De tand des tijds, maar altijd nog er zijn...
BeantwoordenVerwijderenWat mooi geschreven JELOU.
:-) Dank je wel.
BeantwoordenVerwijderen