ARMOEDE GAAT NIET ALTIJD OM ETEN

Zodra men het woord armoede hoort, denkt men meteen aan een tekort aan eten.

Dit is echter veelal niet het geval.

Aan eten valt altijd te komen door hulporganisaties.

Armoede behelst veel grotere zaken.

Zaken zoals het niet kunnen ophoesten van het Eigen Risico, zodat men medische hulp mijdt.

Zaken zoals het hebben van een meerderjarig thuiswonend kind, dat door beperkingen niet in staat is te werken, noch te leren. Dus geen inkomsten kan verwerven. Waarbij de ouder een bijstand geniet en zij, noch het kind, een eigen risico kan ophoesten.

Waarbij voor het kind hulpverlening noodzakelijk, doch geen enkele optie daar, omdat alles kilometers geld kost.

Waardoor het kind toekomstloos thuiszit, de radeloosheid nabij.

Helemaal als het een kind betreft die intelligent is en een hoog denkniveau heeft.

Armoede is je kind zien wegkwijnen, beseffend dat het geen toekomst heeft terwijl het in niets mankeert aan IQ.

Armoede is machteloosheid, omdat instanties zich er geen raad mee weten.

Armoede houdt dan in onder de nullijn te belanden.

En dan vraagt men zich af hoe het komt dat er zoveel depressie heerst onder jongeren.

Dan is men verbaasd dat zelfmoord onder jongeren steeds vaker voorkomt, of dat jongeren ontsporen.

Is de politiek wereldvreemd?

Ik denk eerder wereldblind.

Armoede gaat niet om eten alleen.

Armoede is een tekort aan passend onderwijs en een tekort aan financiële middelen om een leven enig vooruitzicht te bieden.

Want wat is een leven zonder enig zicht op iets?

Zonder perspectief?

Juist! Doelloos en niets waard.

Als ouder voel je je vaak schuldig dat je een kind op de wereld hebt gezet, terwijl er niets te bieden valt. Ondanks het letterlijk kunnen voeden, verschilt het dan niet veel met echte arme landen.

Desondanks behoort Nederland tot een van de rijkste landen.

Helaas is de ondergrens daarin statistisch gezien vaag opgenomen.

Of men wil het gewoon niet weten.

© JELOU