Laat mij
maar stil begaan
zei ik
nog geruststellend.
Ik heb het
gewoon nodig.
Maar hem de
grip ontgaan
vloog hij
zich dra in bochten
alsof ik
van oorlog
sprak
waarin wij
ons bevochten.
Ik heb je
immer lief
zei ik
hoe vreemd
ook deze fase.
Vertrouw nou
maar op mij.
Doch hij,
begaf zich
plots een weg
waarop melk
en honing
hem beter
toeberecht
Ik laat je
stil begaan
zei ik
nog hoopvol
waardig
maar ’t
pleit bleek reeds beslecht.
© JELOU
Geen opmerkingen:
Een reactie posten