DAT JE JE HAAST 80 VOELT

Van die dagen waarop je je nog immer jong,

in, spin, de bocht gaat in wilt delen

maar na de derde bocht je hoeven het begeven

en jij languit de schoolpleintegels siert

omdat je brein nét iets te traag voor valreflexen.

Je plinten aan het verven bent als final touch,

de benen opgeklapt, de knieën soepel rond,

daar lenigheid vereist vlak onder een verwarming.

Doch eenmaal klaar, spieren blijken te staken,

zij minstens een kwartier aan rust eisen

voordat het ‘ezel-strek-je’ in kan gaan.

Jij je door dit feit bewust wordt dat gemeenschap

(niet van goederen maar wel des vleses)

in standje ‘cowgirl’ langzaam uitgesloten

mits partnerlief een fetisj heeft voor spasmes

en vastgelopen heupscharnieren.

Dat onderbroekenlol bewaarheid wordt

daar uitzakking geen tanga’s meer behoeft,

doch elluk nadeel weer een voordeel heeft

omdat het vóórkomen nog steeds intact

net als de kop en ’t aard van ’t beessie.

Van die dagen waarop je je haast 80 waant

waarvan de buitenwereld godzijdank geen weet.

Waarbij je kinderen stille getuigen,

jou zien als fris, modern, en zeer ruimdenkend

al voel jij je bijkans een hangbuikzwijn.

 © JELOU